1) Oya Baydar/Kayıp Söz/Can
Çok sevdiğim yazar Oya Baydar'dan insanlar, aile arası ilişkiler, Kürt sorunu, terör üstüne düşündürücü bir roman.
"Kurtuluşa inanmıyordu. Irak'ta geçirdiği günler boyunca gördükleri, insanlığın eninde sonunda kötülüğü, zulmü, savaşı alt edeceğine inançsızlığını büsbütün güçlendirmişti. ..."
"Bizi kavaklarımız,kargalarımız, karılarımızla bırakıp gidersiniz böyle."
"İşçilerin sömürülmesinin, insanların yoksulluğunun, ezilmişliğinin, savaşların, cinayetlerin, ölen çocukların, dünyanın bütün acılarının sorumluluğunu duyar,insanın günahının kefaretini ödemeye çalışırdım, çalışırdık. Bu duyguyu unutunca, kendime dalınca, özümle birlikte sözü de yitirdim."
"Dünyada kalmasa bile, insanın gizli, derin bir yanında, kendi içinde sığınacak bir yer her zaman vardır. Sığınacak yer gerçekten kalmadığı zaman insanların dünyası sona ermiş olacak. Son sığınak, insanın kendi yüreği, kendi toprağıdır belki."
2) Pascal Mercier/Lizbon'a Gece Treni/Merkez Kitaplar
Eğer gerçek bir roman okuyucusuyum diyorsanız bu romanı mutlaka okuyun. Ama yeterli olgunluğa ermemişseniz okumakta size ağır gelebilir akışı.
İsviçre, Salazar diktası altında Portekiz, işkence, dostluk, merak, sevgi, baba-oğul ilişkisi romanın ana temaları.
Bu paragrafta sanki blogcular için yazılmış:
"Her zaman böyledir bu. Bir başkasına bir şey söylemek: O sözlerin bir etkisi olacağını nasıl bekleyebiliriz? İçimizden her zaman akan düşünceler, resimler ve duygular ırmağı, bu azgın ırmak öyle şiddetli ki, bir başkasının bize söylediği bütün sözlerin, eğer o sözler tesadüfen, tamamıyla tesadüfen kendi sözlerimize uymuyorlarsa, sulara kapılıp gitmemesi, unutulmaya terk edilmemesi bir mucize olurdu. ..."
"Arkadaşlıkların bir süresi vardır ve biterler."
"Yaptığımız her şeyin yalnızlık korkusundan yapıldığı doğru mu? Hayatımızın sonunda pişmanlık duyacağımız her şeyden vazgeçmemiz bu yüzden mi? ..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder